Όταν η γεωλογία και η ιστορία συνδυάζονται σε μια συναυλία συμπτώσεων, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό πέρα από κάθε φαντασία. Ένα μοναδικό φυσικό φαινόμενο παρατηρείται στο ιστορικό ηφαιστειογενές νησί του Ειρηνικού της Ίβο Τζίμα, που ανήκει στην Ιαπωνία. Μια σειρά από παλιά ναυάγια έχουν έρθει στην επιφάνεια αποκαλύπτοντας τα κομματιασμένα κουφάρια τους και ξυπνώντας μνήμες του παρελθόντος από το σκληρό πεδίο μαχών, που έλαβε χώρα στο νησί προς το τέλος του πολέμου.
Το νησί Ίβο Τζίμα είναι ηφαιστειογενές, όπως και πολλά άλλα νησιά και νησίδες της περιοχής ενώ ο βυθός της θάλασσας παραμένει σεισμικά και ηφαιστειακά ενεργός σε εκείνο το τμήμα νησιών της Ιαπωνίας, συχνά γεννώντας νέες νησίδες και με το βυθό του ωκεανού να αλλάζει ως αποτέλεσμα τεκτονικών μετατοπίσεων και έκλυσης λάβας από το εσωτερικό της γης. Δεν είναι ασυνήθιστο, ακόμα και μεγάλα αντικείμενα που βρίσκονται στο βυθό να μετατοπίζονται και να φτάνουν σταδιακά μέχρι τις ακτές των νησιών λόγω των αλλαγών και δράσης που παρατηρείται στο βυθό. Αν συνδυάσουμε αυτό το φυσικό φαινόμενο με την ένταση των μαχών που έλαβαν χώρα στο οχυρωμένο νησί της Ίβο Τζίμα κατά το διάστημα από την 19η Φεβρουαρίου με 26η Μαρτίου του 1945 κατά τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο, το αποτέλεσμα είναι πως κουφάρια ναυαγισμένων πλοίων της περιόδου κάνουν ξανά την εμφάνισή τους στις ακτές του νησιού σαν αρχαία φαντάσματα που βγήκαν από την απεραντοσύνη του ωκεανού και τη λήθη της ιστορίας.
Η είδηση μεταδίδεται από μέσα της ιαπωνικής τηλεόρασης και μεταφέρθηκαν και από τον δημοσιογράφο Peter Holderith. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, τα κομμάτια των πλοίων που αναδύονται δεν είναι απομεινάρια της πολεμικής δράσης των μαχών στην Ίβο Τζίμα αλλά αποτελούσαν μέρος μιας προσπάθειας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού να κατασκευάσει μια τεχνητή λιμενική εγκατάσταση στο νησί βυθίζοντας μια σειρά πλοίων και δημιουργώντας έναν μικρό λιμενοβραχίονα που θα προστάτευε τα μεταγωγικά πλοία από την θαλασσοταραχή. Τα πλοία ήταν παλιά οπλιταγωγά, πλοία που δόθηκαν στην τότε ΕΣΣΔ με καθεστώς δανεισμού και επεστράφησαν ενώ κρίθηκαν πέραν επισκευής, κάποια ιαπωνικά μεταγωγικά που καταλήφθηκαν από τις αμερικανικές δυνάμεις ακόμα και πλοία-αποθήκες που ναυπηγήθηκαν μέσα στην ένταση του πολέμου με έντονη χρήση σκυροδέματος αντί για χάλυβα. Κάποια από αυτά αναγνωρίστηκαν ως τα IJN “Toyotu Maru”, “Chetvertyi Krabalov”, “Caliche” και “Gilyak”.
Το Αμερικανικό Ναυτικό απελευθέρωσε μάλιστα φωτογραφίες και σχέδια του μικρού λιμένα που ετοίμαζε και θα χρησιμοποιούσε στην Ίβο Τζίμα ως ορμητήριο για επιχειρήσεις κατά της μητροπολιτικής Ιαπωνίας. Ενώ, όμως, τα πλοία βυθίστηκαν σε προκαθοσρισμένες θέσεις, ένας ξαφνικός τυφώνας από αυτούς που πλήττουν συχνά την περιοχή, κατέστρεψε μεγάλο μέρος των εγκαταστάσεων. Το τέλος του πολέμου λίγους μήνες μετά ακύρωσε την ολοκλήρωση των σχεδίων και η Ίβο Τζίμα παρέμεινε σχεδόν ακατοίκητη με τα παλιά πλοία να παραμένουν βυθισμένα στα αβαθή μέχρι σήμερα. Η γεωλογικές μετατοπίσεις των περασμένων δεκαετιών μετατόπισαν τα κουφάρια των πλοίων με ρυθμούς 25 ως 75 εκατοστών το χρόνο μέχρι που στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000 τα ναυάγια έγιναν ορατά με γυμνό μάτι. Σήμερα, πλέον, ολόκληρα τμήματα έχουν προωθηθεί στην ακτή και η απουσία ζωής στο νησί δείχνει πως θα παραμείνουν εκεί σαν βουβοί μάρτυρες μιας άλλης εποχής μέχρι που η φυσική φθορά θα τα εξαφανίσει.
